#poetry #shorties pic.twitter.com/kjIDwQQs7g

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) May 29, 2021

We glow as we grow
shine when we are fine,
To use, not abuse
And stare, and share
The Love we both feel.

As the candle wax
Becomes an ex,
And the dark
turns into mark,
What we feel pokes unreal
The memories shall stay
As We fade away.#poetry

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) May 10, 2023

Words have been said
Probably even ment
Time before, time before
But time spends itself
It eats it's tail,
But it grows it's nose
Repeatedly, again and again
And it looks like it moves
People, meanings, feelings
And it weaknesses words
So their meanings
Fade away
And away.

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) November 17, 2022

Beneath the face
there is a soul,
the tentative provoker
of one's faces.
Beneath the sky,
one finds a world,
a meaningful existence
of flesh and thoughts.
But where do we find feelings, than
What cover are they hidden under?
They are hiding under IT, master
Across the Ego.

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) October 8, 2022

Се појави одненадеж
Како препад, како сон.
Решителна храброст
Во гласот носеше
Глас на кавалер
Под прозорец чезен.
Надреална вкусност
Усните ги обли
Се оближувам, да
И не ми е срам
Како теле младо, недоветно
Се однесувам, знам
Ах, да знаевте и вие
Како е да си во сон,
Несонен.

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) September 12, 2022

I fell emptiness already
A part of me is missing,
Disappeared.
Clouds cover my head
As I'm going in the deep,
Deeper the emptier it is.
I miss the Sun of mine,
The source of my joy,
Of my inner peace.
Hope to meet you again Sun,
As you shall be born again. #poetry

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) July 16, 2021

When eyes meet each other
A spark is born
Right at that moment
In that point in time,
Then it starts a journey
And travels, travels...
Till the Moon and never back,
As it becomes a newborn star
Trembling in the rhythm
Of a heart beat
Of a man in love.#poetry

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) June 23, 2022

Моите желби by Марија Масевска

Карактерот на ѕверот by Марија Масевска

Здраво, јас сум Ѕверот, односно принцот, во овој момент. Сега ќе ви ги кажам сите мои добри и лоши страни. Мојата единствена добра страна е дека сакам убави нешта. Тоа на некој начин е симбол за естетика. Моите, многу, лоши страни се: порано бев многу арогантен и сега се сменив. Сега веќе не сум арогантен. Второ е: кога сум лут, кршам сè што има околу мене. Има уште многу, но сега нема доволно време да ви раскажувам. Знам дека имам многу лоши и малку добри страни, но ми треба уште време за да се подобрам. Јас верувам дека за кратко време ќе напишам уште еден расказ во кој ќе имам многу добри и малку лоши страни. Марија Масевска

ЅВОНЧИЦА by Марија Масевска

Во сите нас живее дете, како што во целиот свет живеат луѓе. Секое дете е различно, како и секој човек на планетата. Иако сеуште имам единаесет години, сепак во мене живее едно мало дете. Сеуште мислам дека некаде можеби и постојат самовили. Имам и смислено една приказна која се вика „Петар Пан“. Во оваа приказна се работи за детето Петар Пан и неговата другарка Ѕвончица, која е самовила. Петар Пан е дете кое што си ја изгубило сенката. Во оваа приказна се зборува за изгубената сенка на Петар Пан, но денес оваа приказна ќе ви ја раскажам од страната на Ѕвончица. Сите ги гледаат главните ликови, но јас денес го одбрав споредниот лик. Па, јас, односно Ѕвончица, овој ден кога Петар си ја изгуби сенката, бев заробена од страна на лошиот капетан Кука. Седев заробена околу еден час и одеднаш почнав да ги ширам решетките на страшниот, црн кафез, во кој бев заробена. Така ги ширев околу час и половина, кога конечно ги раширив доволно за да излезам. Одлетав оттаму. Но, сеуште го немав прелетано ни бродот, кога одеднаш чув како некој вика по мене. Помислив дека тоа е Петар и се свртев. Тоа беше грешка. Тоа беше еден од пиратите на капетанот Кука. Многу тешко, но сепак успеав да им избегам на тие лоши луѓе. Кога стигнав кај Петар, тој не ме примети. А до него седеше едно шармантно девојче. Бев многу натажена поради ова и се вратив во тој страшен и темен кафез во кој бев заробена. Се чувствував лошо мислејќи дека нешто сум згрешила и затоа Петар ми е лут. Додека летав натажена заприметив дека некој ми се приближува со нож. Тој сакаше да ме убие. Тогаш почнав да викам, викав како никогаш до сега. Петар го слушнал моето викање и дојде. Ме спаси. Во тој момент тој сфати колку сум му важна. Марија Масевска

Fragile is the glory,
Mister
As fragile as a bulb of glass
In madman's hand.
You ain't man enough for glory,
Mister!
Just a piece of glitter you are,
Selling himself as gold.
Yes, I'm blue. You're right.
In these moments of sadness,
I suffer, I cry.

So, I exist and you NOT!

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) June 4, 2020

Then I said to myself
What if I was wrong?
What if I made a mistake?
What if I made an ass out of myself?
I will never find out, would I?
As she's gone already
Broken from my words
Disappointed from my act
Lonely and fragile.
The only think I'm sure of
Is the destiny's fault

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) June 20, 2020

Сон.
Насекаде сон.
Владее. Вреви. Демне.
Се пази од ваквите. Борци.
Сон. А можеби и јаве.
Или димензија некоја. Чудна.
Го бара-го нема.
Го викам-молчи.
Тишина. И по некој здив.
Сон.
Голем и тежок.
Далечен. Злобен.
Сон.
И по некој сончев зрак.#Поезија

— Грејт Маниту (@FireWaterMe) July 23, 2020